De invloed van stress bij ouders op hun (klein) kinderen.

kinderen en stressIedereen begint zo langzamerhand wel te onderkennen dat chronische stress zeer ongezond is. Kortstondige stress kunnen we prima hebben, daar zijn we goed op ingesteld en kan ons zelfs boven onszelf doen uitstijgen. Maar chronische stress leidt op zowel fysiek als geestelijk niveau tot een veelheid aan problemen, zoals bijvoorbeeld immuniteitsissues, overgewicht, hart- en vaatziektes, depressiviteit en dementie. 

Stress verandert sperma
Uit onderzoek blijkt nu echter ook dat stress als gevolg van traumatische ervaringen wordt doorgegeven aan het nageslacht. Dus niet alleen het eigen leven wordt nadelig beïnvloed, maar ook dat van het (ongeboren) kind!

We wisten al chronische stress als gevolg van ongezonde gewoontes (bv. roken) invloed heeft op onze genetisch gezondheid. Maar onderzoekers van de Universiteit van Zurich hebben nu ook vastgesteld dat bij getraumatiseerde mannen veranderingen in het sperma optreden, die de kans verhogen dat hun nageslacht (kinderen en kleinkinderen!) te maken krijgt met ernstige mentale problemen.

Uit Zweeds onderzoek was al gebleken dat perioden van relatieve hongersnood bij een eerste generatie systematisch een significante uiting van diabetes bij de derde generatie tot gevolg had. Ook blijkt uit onderzoek na de Twin Towers aanval (prof. Rachel Yemuda) dat stressgevoeligheid bij kinderen van wie de moeder tijdens de zwangerschap aan sterke stressprikkels werd blootgesteld in verhouding veel hoger ligt. Er werden bij baby’s verhoogde waarde gemeten van het stresshormoon cortisol.

Al dit onderzoek behoort tot de epi-genetica, het vakgebied binnen de genetica dat de invloed bestudeert van de omkeerbare erfelijke veranderingen en gen-expressie.

Extreem gedrag omkeren?
Als we het echter hebben over mensen die vervelende (traumatische) gebeurtenissen hebben meegemaakt in hun leven, blijkt echter dat velen daar hun gehele leven mee geconfronteerd blijven. De omkeerbaarheid lijkt in de praktijk lastig te realiseren. De huidige beschikbare therapieën lijken onvoldoende werkzaam in het hersengebied waar die ervaringen zijn vastgelegd.

Vast staat dat instinctieve reacties als vechten, vluchten en bevriezen in zulke situaties in hoge mate het gedrag beïnvloeden. We kennen dat heel goed van uit de oorlog teruggekeerde soldaten, mensen met ernstige verslavingen en criminele jongeren.
Overigens lijkt er ook een sterke tendens te zijn in het gedrag van de doorsnee Nederlander in het verkeer, aan het loket of op het spreekuur die doet vermoeden dat de ‘vecht modus’ (korte lontjes) de overhand heeft.

Hyperactief
Die instinctieve of overlevingsreacties hebben de functie om ons te redden in levensbedreigende situaties. Die situaties doen zich voor veel mensen eigenlijk nooit voor, toch reageren ze regelmatig als zou het wel aan de orde zijn.
Het instinct (gelegen in het reptielenbrein) lijkt over-gestimuleerd of hyperactief te zijn geworden. Het is dus zaak om dat deel van de hersenen weer tot rust (waakstand) te brengen. Zoals gezegd lijken de meeste therapieën, technieken en technologieën onvoldoende impact te hebben op het reptielenbrein.

PPD resonantie lijkt de doorbraak
En daar lijkt nu verandering in te zijn gekomen. PPD resonantie lijkt de doorbraak te zijn in het neutraliseren van traumatische ervaringen (zie resultaten) en daarmee van ‘negatieve’ veranderingen in de genexpressie.

kinderen en stressMet andere woorden, mensen met traumatische ervaringen kunnen los komen uit de situatie waarbij het dwangmatige, instinctieve gedrag de boventoon voert. Ze zijn weer instaat een normaal leven te leiden zonder overheerst te worden door ‘vecht’ (agressie), ‘vlucht’ (verslaving) of ‘bevries’ gedrag (niets doen). En daarmee lijkt ook de keten te zijn doorbroken die hun nageslacht al laat beginnen met een forse achterstand op het gebied van een gezond lichamelijke en geestelijk gestel.

Wij als gewone Nederlanders
In bovenstaand verhaal gaat het nadrukkelijk om mensen met ernstige traumatische ervaringen. Maar zijn we allemaal niet in zekere zin getraumatiseerd? Denk aan bijvoorbeeld de geboorte of allerlei nare jeugdervaringen: afgewezen voelen door je moeder, uitgelachen, gepest, scheiding van ouders, overlijden van (groot) ouders, etc..
Wat geven ‘gewone, gezonde’ burgers door aan hun nageslacht? Moeten we niet allemaal ons verleden neutraliseren? Onszelf en alle anderen vergeven, maar niet vergeten?

Meer weten of beter nog, zelf proberen (‘get your free PPD’) klik HIER

Facebooktwitterredditpinterestlinkedinmail